Kiedy mamy do czynienia z wypaleniem zawodowym?
Wypalenie pojawia się, gdy występuje związany z pracą brak równowagi pomiędzy emocjonalnym lub psychologicznym przywiązaniem pracownika do organizacji (tj. „byciem”) a jego związkiem z organizacją (tj. „robieniem”).
Termin wypalenia stosunkowo świeży
Wypalenie zawodowe wysnuł w 1974 roku psycholog Herbert Freudenberger, który w 1978 roku opublikował artykuł zatytułowany „The Burnout Syndrome”. Został on spopularyzowany w 1981 roku przez psycholog Christinę Maslach, która napisała „Burnout: The High Cost of High Achievement”, opisując je jako „stan fizycznego, emocjonalnego i psychicznego wyczerpania spowodowanego zbyt dużym stresem przez zbyt długi okres”.
Jak do niego dochodzi?
Wypalenie zawodowe różni się w zależności od osoby, ale istnieją pewne wspólne przyczyny, które mogą pomóc w zapobieganiu wpływowi tego stanu na pracowników:
- Brak kontroli nad obciążeniem pracą lub ścieżką kariery,
- Przepracowanie – nadmierne obciążenie pracą może prowadzić do poczucia bycia przytłoczonym i niedocenionym,
- Kultura miejsca pracy – negatywna kultura miejsca pracy może prowadzić do poczucia beznadziei i rozpaczy,
- Nierealistyczne oczekiwania – jeśli pracownicy czują, że nie są doceniani lub szanowani przez kierownictwo, prawdopodobnie zaczną czuć się zdrenowani.
Wypalenie dotyka ludzi w różnym wieku i z różnych środowisk, ale najczęściej pojawia się w ciągu pierwszych 10 lat kariery. Może się ono przydarzyć każdemu, a przede wszystkim osobom, które nie czują satysfakcji z wykonywanych obowiązków, zbyt obciążonych, lub mających trudności w nawiązywaniu kontaktów ze współpracownikami.
