Jak bada się pęknięcia w połączeniach spawanych?

Spawanie to jedna z najbardziej skutecznych metod łączenia elementów stalowych w celu stworzenia różnorodnych konstrukcji budowlanych. Niestety po jakimś czasie mogą się pojawiać w takich połączeniach pęknięcia i inne niezgodności, które zagrażają bezpieczeństwu obiektu. Z tego względu spoiny bardzo często podlegają badaniu z wykorzystaniem technik nieniszczących. Zazwyczaj mamy do czynienia z badaniami UT, czyli ultradźwiękowymi – są bowiem uznawane za niezwykle efektywne, a jednocześnie tanie. 

Jedyna gwarancja bezpieczeństwa

Metody nieniszczące pozwalają wykryć pęknięcia, przetopy, rozwarstwienia i inne nieciągłości zarówno na głębokości, jak i szerokości złącza. Najbardziej popularne są wspomniane już badania ultradźwiękowe, polegające na wysyłaniu do danego materiału fali ultradźwiękowej za pomocą specjalnego aparatu z głowicą. Rozchodzi się ona w obiekcie i odbija się od nieciągłości, a następnie powraca do urządzenia i po odpowiednim przetworzeniu na drgania elektryczne daje wynik w postaci impulsów na ekranie oscyloskopu. Nie można też zapomnieć o badaniach penetracyjnych spoin (PT), przeprowadzanych przeważnie bezpośrednio po oglądzie wizualnym. Przebiegają one w następujący sposób:

– dokładne oczyszczenie z brudu powierzchni spoiny

– nałożenie na nią odpowiedniego preparatu penetracyjnego

– usunięcie nadmiaru penetranta

– naniesienie środka zwanego wywoływaczem 

– przeprowadzenie kontroli 

– zarejestrowanie rezultatów

– czyszczenie finalne

Oprócz dwóch opisanych technik do weryfikacji nieciągłości w spoinach wykorzystuje się również badania magnetyczno-proszkowe, radiologiczne i z zastosowaniem prądów wirowych.